16e-eeuwse snuitschaar

Wie kaerssen met den snuyter nijpt, Sie dat hij niet te die pen grijpt, Want die het licht te vinnig snuyt, Die blust ook groote fackels uyt. En heft dan niet voor sijnen danck, Als swarten rock en vuylen stanck.

-Jacob Cats

Snuitscharen werden gebruikt om de verkoolde pitten van olielampen en kaarsen te verwijderen, deze zorgden er namelijk voor dat de lichtbronnen gingen walmen. Dit gebeurde terwijl de pit brandde en dit wordt het snuiten van de kaars genoemd. De schaar waar men dit mee deed wordt een snuitschaar of simpelweg een snuiter genoemd. Snuitscharen staan al afgebeeld op schilderijen die dateren uit de late middeleeuwen en de objecten werden nog vervaardigd tot in de 19^e eeuw, waarna er andere lichtbronnen werden gebruikt en de objecten niet meer nodig waren.

Deze snuitschaar is vervaardigd in Mechelen in de 16^e eeuw en is gemaakt van messing. Mechelen was een belangrijk centrum voor geelgieterij in deze periode en er zijn dan ook meerdere messing snuitscharen bekend die in dezelfde periode in Mechelen zijn vervaardigd. B. Dubbe bespreekt deze groep uitvoerig in zijn artikel “Zestiende-eeuwse Mechelse snuitscharen.”

De peervormige snuitdoos op de schaar is karakteriserend voor deze snuitschaar. de bovenplaat van de snuitdoos bestaat uit een enkele plaat, de doos en onderzijde bestaan uit twee delen. Bij ouders snuitscharen is de snuitdoos ook peervormig echter is in dit geval ook de bovenplaat in twee delen gedeeld. Bij latere exemplaren zien we vaak dat de snuitdoos niet peervormig, maar rechthoekig of vierkant is. De bovenplaat van de doos is gedecoreerd met een engel die een zwaard,  schild en laurierkrans draagt. De handvaten eindigen in een sierlijke krul en diens verlenging zijn gedecoreerd met hermen.